Een eeuwenoud VM-symbool dat je zelden aantreft, althans niet op de, mij bekende, tableaus, wel –heel klein– op de achterkant van ons juweel,  meestal wordt de troffel gebruikt in een rouwtekenplank “om de Opperbouwmeester de gelegenheid te geven om eventuele oneffenheden in iemand leven glad te strijken”. Symbool der vergevende en ook der allen verenigende liefde. Een der schoonste symbolen der Vrijmetselarij (volgens A.S. Carpentier Alting).

Een troffel is ook een vrij algemeen gebruikt handgereedschap van metselaars en stukadoors.

Wanneer hanteerde ik mijn eerste troffel niet als symbool maar als robuuste metselaar of wat daar voor doorging? Tijdens de tweede helft van de vorige eeuw. Toentertijd woonde en werkte ik op Schiermonnikoog als uitbater van een drietal horecagelegenheden met voldoende personeel, dus hard werken en in de zomer goed verdienen, dat duurde tot december en na alle rentes en aflossingen gedaan te hebben was het bidden dat het dit jaar snel Pasen zou worden, dan kwamen de eerste centen (lees guldens) weer binnen. In die tijd had je nog (hoog)seizoen en geen seizoen (sept. t/m maart). Dat is een lange periode zonder inkomsten, dus hadden wij in de winter kostgangers van een aannemer van de vaste wal. Enige herfst vroeg hij mij of ik als opperman bij hem de winter wilde doorbrengen. Ik had geen idee wat dat was, maar het klonk wel hoog, ik had toen nog niet van de Opperbouwmeester des Heelals gehoord, die associatie had ik toen nog niet,.maar het idee alleen al: OPPERMAN. Dat moest wat zijn…

Wat bleek? Na wat sjouw- en mengwerk mocht ik eindelijk metselen: wat watermeter-putten en enige spouwmuren, zeg maar het onzichtbare werk. Gelukkig viel de vorst dat jaar vroeg in, zodat ik thuis kon blijven en de baas me elke week een zakje geld kwam brengen. Dat was mijn laatste en enige bouwvakkersjaar en eenmaal gegrepen door het hogere kwam ik het jaar daarop in aanmerking voor een van de twintig hoogste functies van het land en de allerhoogste van het eiland: VUURTORENWACHTER. Ambtenaar, dus geen hoge verdienste, maar prima ter overbrugging naar het voorseizoen en nooit meer een troffel in handen gehad.

Maar terug naar het symbool: de troffel der liefde, hanteeer deze het hele reces. Oefen maar zonder dralen in het streven naar het hogere, het onbaatzuchtig zijn in liefde tot onze broeders en zusters en eveneens tot onvoorwaardelijke liefde aan  onszelf, dan is een reces vruchtbaar. We kunnen tenslotte niet allemaal Opperman  worden, laat staan Vuurtorenwachter.

Broeder Adrianus