Staat er boven de poort van onze tempel c.q. werkplaats en ook ons lijfblad had deze naam, dat nu ‘De Vrijmetselaar’ heet.

Kennelijk een belangrijke spreuk! Maar kunnen wij onszelf kennen? Want wie zijn wij metselaren die voortdurend werken aan onze verbetering, we zijn dus veranderende wezens. Maar terug naar de eerste vraag: Kunnen wij onszelf kennen? want wij zijn samengesteld uit meerdere persoonlijkheden, die ons niet allemaal even lief zijn De ene keer ben ik liefdevol, de andere keer (on)hebbelijk.

Probeer jezelf maar eens te kennen, want zijn we tevreden met wie we zijn?

De duizenden min of meer belangrijke personen zijn in ieder geval ontevreden met zichzelf, ze bouwen voortdurend aan een ander imago: hoe wil ik door de ander gezien worden? Hebben wij dat ook? Wie zeggen de broeders dat ik ben? Word ik gevraagd voor een bepaalde functie, bouwstuk? Of een vervolgpad? Of is het beter dat ik mij aanmeld? Is dat niet getuigend van eigendunk?

Kortom: jezelf zijn is niet zo eenvoudig, laat staan jezelf kennen!

Gelukkig hebben we broeders die ons helpen onszelf te kennen. Wie kan zonder?

Je bent pas iemand als je gekend wordt is een oude wijsheid. Laten we ons daar mee bezighouden: De ander kennen, dan leren we vanzelf onszelf kennen.

We maken er geen “Wie kent-kwis van”: We worden allemaal gekend, al voel je je soms miskend, dus: Ken u zelven, zo kent u de broeders en de broeders kennen u..

Broeder Adrianus