Al weer enige jaren bekleed ik de functie van bibliothecaris der loge. Ik ben daar helaas niet trots op, omdat ik weet dat ik gefaald heb. Ondanks dat ik met de steun van vele broeders menige avond in de bibliotheek heb doorgebracht.

Ik heb de bieb niet op orde en de digitale toegankelijkheid is er ook nog niet, ik zwijg nog maar even over het aantal uitleningen dat daardoor niet gerealiseerd is, maar dat kan ook een andere oorzaak hebben die u lezer zichzelf mag aantrekken.

Als ik des avonds in de donkere wintermaanden het logegebouw betreden had, na eerst de auto ergens gestald te hebben en daarna het slot van de voordeur ontsloten had, de ganglichten ontstoken en de geheime code ingetoetst had, liep in door de lange gang naar de bieb, vaak was het nog koud en altijd kraakte er in het duister iets, ik voelde mij niet echt bang. eerder wat unheimisch, de straat werkte ook al niet mee (sorry Sjoerd)  en dat sleutel- en codegedoe! Deze geheimen van de vrijmetselarij waren niets voor mij!

Met ingang van het nieuwe werkjaar draag ik mijn functie over aan een andere broeder, ik hoop dat hij net zo blij is al ik, hij heeft ook in deze buurt gewoond.

Ik stop natuurlijk niet met lezen, kopen  (en schrijven) van boeken, dat is een levensvervulling van mij.  Al op de middelbare school (dat is een ietwat te groot woord voor het Meer Uitgebreid Lager Onderwijs dat ik volgde) in Amsterdam kocht altijd boeken op het Waterlooplein: tien cent per stuk, drie voor een kwartje, ik ging dus altijd met een veelvoud van drie boeken daar weg.  Soms verkoop ik zo’n dubbeltjes boek, want je interesse wijzigt zich in de loop der jaren, nu voor acht euro (toch ben ik nog steeds niet financieel rijk). Mijn rijkdom zit aan de schat aan kennis in mijn boeken, al dan niet gelezen.

Niet gelezen? In verband met mijn vroegere beroep (leraar Nederlands en programmamaker bij Literama (NCRV-radio) had ik altijd moeite genoeg om de Nederlandse literatuur –of wat daar voor doorging- bij te houden en verwaarloosde ik derhalve de Wereldliteratuur.

Na mijn vervroegde uittreding en afkeuring kreeg ik wat meer leestijd en heb toen de schade wat ingehaald. Ik zal geen namen noemen, maar onlangs werd ik door een boektitel getroffen: “De broederschap van de |Runen” van Michael Peinkofer, nooit van gehoord. Het boek is een historische thriller en het beviel mij, niet echt Dan Brownachtig, want de vrijmetselarij speelt geen rol, wel soms de geest. Overigens die broederschap is een verkeerde (kwade) sekte en Sir Walter Scott speelt een prominente rol in het boek.

Ik zocht (kocht) meer van Peinkofer (een duitser), de delen rond de archeologe Sarah Kincaid: ” De vlam van Pharos”, speelt zich af in Parijs en Alexandrië, het vervolg: “De schaduw van Thot” (Londen en Egypte). Deze twee delen heb ik uit, het derde: “Aan de oever van de Styx” heb ik net besteld en hoop ik binnenkort te gaan lezen, vraag me er naar.

Ik neem afscheid van u als bibliothecaris, maar (nog) niet als columnist.

Broeder Adrianus