Deze maand is het precies zoveel (2017-70) jaar geleden dat de tempel van Jeruzalem verwoest werd door de Romeinen onder aanvoering van Titus de zoon van keizer Vespasianus.

Je begrijpt niet dat de heren Van Rijn uit Leiden, Brandsma uit Boalsert en Vogt uit Dokkum hun zonen Titus hebben genoemd of er moeten meer Titii hebben bestaan.

Om kort te gaan, het is nog steeds onrustig op de Tempelberg. Toch zijn er mensen op deze aarde die nog steeds (her)bouwen aan de weliswaar onzichtbare tempel ten behoeve van de gehele mensheid. Idealisten of realisten? Vrijmetselaars! Nu is het duidelijk.

Het hele treurige verhaal van de verwoesting en plundering van de tempel is uitvoerig beschreven door Flavius Josephus in zijn annalen. Om niet depri te worden: dromen over een nieuwe tempel mag, moet zelfs, maar beter is het er aan te bouwen, maak je dromen waar!

In het besef dat wij voortdurend falen bij onze arbeid is dat geen reden om die arbeid te staken. Wie werkt maakt fouten en er zijn ook mensen die geen fouten maken, maar wat brengen die tot stand? Juist ja, niets!

Gisterenavond woonde ik te Veenhuizen een der (voorlopig) laatste voorstellingen bij van het Theaterspektakel “Het Pauperparadijs” (naar het gelijknamige boek van Suzanna Jansen) en ik zag een parallel. Ook de Maatschappij van Weldadigheid probeerde al werkend iets tot stand te brengen, dat is door menselijk falen niet gelukt. We worden bij onze arbeid voortdurend op het feit gedrukt dat we slechts goedbedoelende, falende, maar niet aflatende werkers zijn op de Tempelberg. Het zilver en het goud van de tempel zijn weliswaar tijdens de door de Romeinen gestichte brand gesmolten en geroofd, maar het geestelijk gebouw is niet vernietigd. Geestelijk en moreel zijn de huidige tempelbouwers niet kapot te krijgen.

Het Pauperparadijs is een voorstelling van ongekende kwaliteit die je moet zien, maar alle verdere voorstellingen dit jaar zijn al uitverkocht. Eén troost: volgend jaar zomer wordt de voorstelling gegeven in theater Carré in Amsterdam (wie organiseert het reisje daar heen?). Hoewel een voorstelling op locatie (Gevangenismuseum te Veenhuizen) in de open lucht verre te prefereren is boven een gesloten theaterzaal: toch gaan|!Al was het alleen maar om droog te blijven, dat gisterenavond bijna lukte.

Een fijn reces gewenst en tot de koffieochtend op zondag 20 augustus bij Het Graauwe Paard te Oude Biltzijl.

Broeder Adrianus