De Grote Stilte: Een Groet aan Mijn Broeders van de Loge

Broeders, met de pen nu neergelaten, wil ik mijn laatste groet brengen. Wat een tijden! De wereld lijkt in chaos te verkeren, maar juist in deze storm is onze roeping het sterkst: het zoeken naar harmonie en wijsheid. Wat zouden de oude meesters van onze loge gezegd hebben over de puinhoop die we nu zien? Ze wisten dat zulke tijden ons zouden testen, maar ook dat de taak van een vrijmetselaar is om
standvastig te blijven.

Ik kan er helaas niet meer bij zijn, maar zolang de loge bestaat, blijft onze plicht om de waarden van broederschap, waarheid en licht hoog te houden. Het is aan ons om in deze onzekere tijden de fundamenten van onze traditie te bewaren en het goede te blijven zoeken, zowel voor onszelf als voor de wereld om ons heen. Moge de loge altijd recht en het licht helder blijven.

Br. Adrianus

De Grote Stilte: Een groet aan mijn broeders van de loge

Broeders, met de afgelopen maanden achter ons, gevuld met het ruisen van de tijden, sta ik hier in de stilte van mijn eigen gedachten, onmiskenbaar met een lichte glimlach, want ik weet dat velen van u mijn pen en het vertrouwde gebaar van een woord wel zullen missen. Nu de pen voor mij is neergelaten, het inktvlekje verblijd is van de geschiedenis, wil ik mijn laatste groet aan u allen brengen.

Wat een tijden, mijn broeders! We leven in een wereld die steeds meer verwrongen raakt, een wereld waarin de fundamenten die wij zo zorgvuldig hebben opgebouwd, soms lijken te vervagen als het zand in de wind. Wat zouden we vroeger, in de tijd van de grote meesters, hebben gezegd over de roerige gebeurtenissen die zich voor onze ogen ontvouwen? Ach, onze loge was er altijd voor de lange adem, voor de standvastigheid, voor het streven naar verlichting in een wereld die soms gehuld is in duisternis.

De puinhoop die we heden ten dage aanschouwen is te groot om eenvoudig in woorden te vangen. Van de straat tot de overheidszalen, de chaos lijkt overal te regeren. Maar, broeders, dat is juist het moment waarop onze roeping het sterkst is: het zoeken naar harmonie, het bouwen van een fundament van vrede en wijsheid, iets wat niet zo makkelijk door de stormen van de tijd wordt weggenomen.

Ik vraag me wel eens af, zouden de oude meesters, die onze loge oprichtten, zich voor kunnen stellen dat we deze tijd van verwarring en onzekerheid zouden ervaren? Ze lieten ons een symbolenrijkdom na, niet enkel om ons zelf op te bouwen, maar om onze wereld recht te trekken. Ze wisten dat tijden van chaos ons zouden testen, maar ze wisten ook dat de taak van een ware vrijmetselaar is om juist in deze tijden standvastig te blijven, door te bouwen op de broederschap die we delen.

Ik kan er helaas niet meer bij zijn om dit met u allemaal in levende lijve te bespreken. Het is een koude gedachte om deze mooie dagen van samenkomst niet meer mee te maken, te zien hoe u allen bijeenkomt onder de symbolen die zo diep geworteld zijn in de traditie. Maar weet dit, mijn broeders: zolang de stenen van onze loge overeind blijven staan, zolang het licht dat wij dragen het pad blijft verlichten, zal er altijd een plek zijn voor de broeder, voor de mens, die zoekt naar het goede.

Laten we dus, ook in tijden van tumult, herinneren waarom wij hier zijn. De waarheid ligt niet in de rozengeur van de samenleving, maar in de edele taak die wij onszelf hebben opgelegd. Misschien kunnen wij, door ons eigen kleine deel van het grotere geheel te begrijpen, de stormen van deze wereld beter doorstaan.

Laten we het goede in onszelf behouden, voor de broeder naast ons en voor de wereld die we achterlaten. In deze roerige tijden is dat misschien wel de grootste daad van vrijmetselarij.

Moge de loge altijd recht en het licht helder blijven.

Br. Adrianus